فلوتاسیون مولیبدنیت (MoS₂): روش ها و چالش ها
مقدمه
مولیبدن (Mo) فلزی استراتژیک است که به طور عمده در صنایع فولادسازی، نفت و گاز و صنایع شیمیایی استفاده می شود. کانی اصلی آن، مولیبدنیت (MoS₂) است که معمولاً در کانسارهای پورفیری همراه با کالکوپیریت و سایر کانی های سولفیدی یافت می شود. بازیابی مولیبدنیت اغلب با روش فلوتاسیون انجام می گیرد، به ویژه پس از جدا کردن مس.

ویژگی های مولیبدنیت
مولیبدنیت دارای ساختار لایه ای و خاصیت طبیعی آب گریزی بالا است، به طوری که در مقایسه با سایر کانی ها به راحتی به سطح حباب ها جذب می شود. این ویژگی باعث می شود که حتی بدون نیاز به کلکتورهای شیمیایی، فلوتاسیون آن ممکن باشد. با این حال، برای افزایش بهره وری، گاهی از کف سازها و کلکتورهای خاص استفاده می شود.

مدار فلوتاسیون مولیبدنیت
مرحله اول: حذف مس
در بسیاری از موارد، مولیبدنیت در کنسانتره مس بازیابی می شود. برای بازیابی خالص مولیبدن، ابتدا کنسانتره مس به مرحله فلوتاسیون ثانویه وارد می شود تا مولیبدن از مس جدا شود. در این مرحله از بازداشت کننده هایی مثل سیانید سدیم یا فروسیانید برای سرکوب کالکوپیریت استفاده می شود.

مرحله دوم: بازیابی مولیبدن
در مرحله دوم، با افزایش pH (تا حدود ۱۰) و استفاده از کف سازهایی مانند روغن کاج، مولیبدنیت به راحتی به کف منتقل شده و جدا می شود. در موارد خاص، از فروکسایدها یا نفت سفید به عنوان کلکتور استفاده می شود.

چالش ها در فلوتاسیون مولیبدن
اکسید شدن سطح مولیبدنیت در حضور اکسیژن یا آب برگشتی، موجب کاهش آب گریزی و کاهش بازیابی می شود.

آلودگی به مس به ویژه در مدارهایی که مولیبدن از کنسانتره مس جدا می شود، ممکن است کیفیت کنسانتره را کاهش دهد.

نوسانات pH و کیفیت آب فرآیندی نیز بر پایداری کف و کیفیت کنسانتره تأثیرگذارند.

راهکارهای بهینه سازی
استفاده از هوازدایی آب برگشتی

کنترل دقیق pH در محدوده مطلوب

استفاده از بازداشت کننده های انتخابی برای حذف کانی های مزاحم

طراحی مدار فلوتاسیون تمیزکننده چندمرحله ای

نتیجه گیری
فلوتاسیون مولیبدنیت به دلیل خواص سطحی خاص این کانی، فرآیندی نسبتاً ساده ولی نیازمند کنترل دقیق است. جداسازی مؤثر از مس، حفظ خواص سطحی آب گریز و مدیریت شرایط عملیاتی از عوامل کلیدی در تولید کنسانتره خالص مولیبدن است.