قلع چیست؟

قلع به انگلیسی (Tin) عنصری شیمیایی با علامت اختصاری Sn به زبان لاتین Stannum با شماره ۵۰ در جدول اتمی است که هم گروه با نافلزهایی مانند ژرمانیوم، کربن و سلسیوم است این فلز سهمی در حدود ۰/۰۰۱% را در پوسته زمین دارد.
فلز قلع یکی از پر مصرف ترین فلزات در ساخت ترکیبات فلزی و آلیا ژهای صنعتی است، مقاومت خوب این فلز نسبت به زنگ زدگی و فرسایش باعث شده تا از آن به عنوان روکشی برای فلزات دیگر برای جلوگیری از زنگ زدگی استفاده شود زیرا این فلز مانع از اکسید شدن فلز اصلی سازه می شود.

آشنایی با فلز قلع
خاصیت های فیزیکی:

از جمله خاصیت های فیزیکی قلع می توان به موارد ذکر شده در متن زیر اشاره کرد:

قلع به حالت جامد یافت می شود و از لحاظ شکل ساختاری مکعبی شکل و بلوری است.
دمای جوش قلع چهار هزار و هفتصد و شانزده درجه ی فارنهایت است.
حجم مولی قلع برابر با شانزده ممیز بیست و نه مترمکعب بر مول است.
دمای ذوب قلع چهارصد و چهل و نه درجه ی فارنهایت است.

تاریخچه ی پیدایش قلع:

قلع یکی از قدیمی ترین عناصر شناخته شده توسط بشر است که برای اولین بار حدود ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد، در شهر اور واقع در جنوب بین النهرین (عراق امروزی) کشف شد. شواهد و مدارک حاکی از آن است که که استخراج فلز قلع در زمان کلاسیک کورنوال و دون (به ویژه دارتمور) شروع و خرید و فروش آن نیز همزمان با رونق گرفتن تمدن مدیترانه نیز، گسترش یافت. در همان زمان های باستان این فلز یکی از اجزای اصلی آلیاژ برنز به حساب می آمد. بومیان کشورمان در همان دوران باستان از قلع برای ساخت برنز استفاده می کردند. دوره به کارگیری از برنز تا حدود ۲۰۰۰ سال طول کشید.

همان طور که اشاره کردیم قلع در آلیاژ برنز به طور فراوانی مورد استفاده قرار می گیرد، تا حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد، بزنز به صورت خالص به کار نمی رفت یعنی ترکیبی از دو عنصر قلع (۱۰%) و مس (۹۰%) بود. این دو عنصر در آن زمان به راحتی پیدا می شدند.

از قدیمی ترین اشیایی که از قلع ساخته شده می توان اشاره ای به حلقه و بطری مردگان نمود. این اشیا ۱۵۸۰ تا ۱۳۵۰ سال قبل از میلاد (سلسله هجدهم) از گورستان های مصری کشف شده اند. حتی در اسناد و مراجع مصری پاپیروس هایی وجود دارد که به فلز قلع اشاره شده است. به عنوان نمونه مرجع مصری که به طور مستقیم اشاره به قلع کرده، پاپیروس هریس است، این سند یک سند مصری از سلسله بیستم (۱۲۰۰ تا ۱۰۹۰ پیش از میلاد) به حساب می آید.
از دیرباز این عنصر برای ساخت آلیاژ های متنوعی به کار گرفته می شد، به عنوان نمونه ایزاک بایت آمریکایی در سال ۱۸۳۹، آلیاژی ضد سایش تحت عنوان فلز بابیت (Babbitt) اختراع نمود. این آلیاژ از سه عنصر قلع، آنتیموان و مس ساخته شده است که امروزه در یاتاقان ماشین آلات به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین فلز بابیت توانسته به توسعه ماشین آلات پرسرعت و حمل و نقل کمک شایانی نماید.

آشنایی با قدمت فلز قلع در جهان:

از قدیمی ترین معادن قلع در جهان می توان اشاره ای به کورن ویل نمود که اکنون دیگر کار نمی کند. جمهوری خلق چین در اوایل قرن ۲۱، قطب تولید قلع در جهان بود طوری که بیش از نیمی از این فلز در چین تولید می شد. علاوه بر چین کشورهایی همانند بولیوی، تایلند، مالزی، اندونزی، برزیل، نیجریه و کنگو نیز از دیگر تولید کنندگان عمده فلز قلع در جهان به حساب می آیند؛ همچنین کشورهایی مانند پرو، آفریقای جنوبی، انگلستان و زیمباوه از دیگر کشورهایی هستند که به طور جزیی فلز قلع را تولید می کنند.
امروزه با توجه به کاربردی بودن این فلز بیش از ۲۲ کشور در سرتاسر دنیا تولید کننده قلع هستند؛ اما با این حال ۶ کشور چین (۳۳%)، اندونزی (۳۲%، پرو (۱۳%)، بولیوی (۷%)، برزیل (۴%) و کنگو (۲%) از تولید کنندگان عمده قلع به حساب می آیند. علاوه بر این آمار، مقدار چشمگیری از قلع و شمش قلع دنیا به وسیله کشورهای شرق آسیا همچون مالزی و تایلند تولید می گردد. به منظور خرید و یا استعلام قیمت شمش قلع مالزی می توانید با کارشناسان ما تماس بگیرید.

استفاده از قلع روشی بسیار مناسب برای نگهداری انواع نوشیدنی و سایر مواد غذایی در برابر عواملی همچون بخار و گرما است. امروزه به منظور جلوگیری از فعل و انفعالات شیمیایی و همچنین احتمال این که فلز به درون محصول اعم از مواد غذایی و یا نوشیدنی نفوذ کند از یک پوشش پلیمری بر روی سطح داخلی استفاده می کنند. بر اساس گفته بلوندن و والاس، تا قرن ۲۱ میلادی، حدود ۸۰۰۰۰ میلیون ظرف قلع اندود شده در دنیا ساخته شده است.

نحوه ی تولید قلع:

قلع در دو مرحله از سنگ های معدنی به دست می آید:
در مرحله ی اول کنسانتره ای متشکل از کانی های فلزی تهیه می شود در این مرحله کانی های زائد با روش های مختلف جداسازی شده و دور ریخته می شوند به این روش «فرآیند تغلیظ» می گویند. پس از تغلیظ، کنسانتره ای که شامل ترکیبات اکسیدی است در کوره حرارت داده می شود پس از این مرحله، مذابی از قلع به دست می آید که حاوی ناخالصی است.
در مرحله ی دوم خالص سازی توسط فرآیند الکترولیز انجام می شود که باعث بالا رفتن خلوص فلز تا ۹۹/۹۶% می شود.
شایان ذکر است که در دنیای امروز تولید این فلز از محصولات بازیافتی نیز وجود دارد به صورتی که بین ۱۵ تا ۱۹ درصد این فلز از منابع بازیافتی و قراضه ها و باقی آن از تولیدات معدنی تأمین می شود.

آشنایی با خصوصیات و ویژگی های شیمیایی عنصر قلع:

از مهمترین ویژگی شیمیایی این عنصر نیز می توان اشاره ای به موارد زیر نمود:

رنگ، نقره ای – سفید
عدد اتمی، ۵۰
نماد شیمیایی، Sn
جرم ملکولی، g.mol-1 118.69
نقطه ذوب، ۲۳۲
نقطه جوش، ۲۲۷۰ سانتی گراد
چکش خواری، قابلیت شکل دادن و خم کردن
هدایت الکتریکی، هادی خوب گرما و الکتریسیته
حالت فیزیکی جامد در دمای ۲۰ درجه سانتی گراد حالتی
چگالی (دمای ۲۰ درجه سانتی گراد)، نوع آلفا (سفید g.cm-3 77/5)، نوع بتا (خاکستری g.cm-3 26/7)
شعاع کووالانسی، pm 141
شعاع وان دروالس، pm 217
شعاع اتمی، pm 145
تعداد ایزوتوپ، ۱۰
گرمای تبخیر، kJ/mol 295.8
ظرفیت گرمایی، J/Kg.K 217.7136
ظرفیت کششی، MPa 220
ماژول الاسیسته، GPa 41.6
ساختار الکترونی،۴d10 5s2 5p2[Kr]

عدد اتمی و ویژگی های عنصر قلع:
ویژگی های فلز قلع:

این فلز دربرابر فرسایش ناشی از آب تقطیر شده دریا و آب لوله کشی مقاومت بالایی دارد اما به وسیله ی اسیدهای قوی و مواد قلیایی و نمک های اسیدی مقاومت خود را از دست می دهد، واکنش نشان می دهد و به اکسید قلع تبدیل می شود که به آن «نمک قلع» می گویند زیرا شکل ظاهری آن شبیه به دانه های نمک است.
فلز قلع را می توان به مقدار زیادی جلا داد و از آن به عنوان پوشش سایر مواد جهت جلوگیری از فرسودگی یا واکنش های شیمیایی دیگر مورد استفاده قرار داد.
فلز قلع به دلیل قیمت پایین، سهولت ساخت و خواص خوبی که دارد بهتر از آلومینیوم عمل می کند و در ساخت مخازن، ورقه ها و شمش ها جایگزین آلومینیوم شده است.
قلع در میان عناصر فلزی نقطه ی ذوب پایینی دارد و تنها در ۲۳۲ درجه سانتیگراد ذوب می شود.
بلورهای قلع به نقره ای رنگ است و از لحاظ ظاهری بسیار شبیه و هم رنگ با فلز نقره است.
قلع در دماهای معمولی انعطاف پذیر است اما در صورت گرم شدن شکننده می شود.
قلع خاصیت چکش خواری خوبی دارد و در برابر خوردگی مقاوم است.
این فلز در برابر حملات خوردگی توسط آب مقاومت بالایی دارد.

موارد استفاده از قلع در صنایع:

کاربرد های فلز قلع در صنایع:

از فلز قلع برای ساخت ظروف فلزی جهت روکش کردن فلز اصلی ظرف استفاده می شود ظروف مسی دارای پوششی از فلز قلع است که از خورده شدن فلز مس در تماس با غذا جلوگیری می کند زیرا مس در معرض رطوبت به مرور زنگ زده و ترکیبات اکسیدی آن وارد غذا می شود که این امر باعث سمی شدن ظرف می گردد.
از فلز قلع در ساخت برخی از کاتالیزورها استفاده می شود، کاتالیزور ماده ای است که در واکنش های شیمیایی وارد شده و سرعت آنها را افزایش می دهد اما در واکنش مصرف نشده و به صورت دست نخورده باقی می ماند. این فلز در محیط هایی که در آن اکسیژن باشند، می تواند نقش کاتالیزوری را ایفا کند.
فلز قلع با سطوح فلزاتی مانند آهن، سرب، روی و فولاد به راحتی پیوند می یابد و با ایجاد لایه ای چسبنده از سطوح آنها محافظت می کند این امر سبب شد تست است تا برای نگه داری طولانی مدت مواد غذایی درون قوطی های کنسرو، مواد فلزی با لایه ای از قلع پوشش داده شوند.
از فلز قلع و اکسید آن در ساخت شیشه های عایق دربرابر یخ زدگی و مه، تابلوهای شب نما و تولید رنگ های چاپ نیز استفاده می شود.
از فلز قلع در صنعت نساجی، ساخت پلیمرها و ساخت ابر رسانا نیز استفاده می شود.
خاصیت لحیم کاری عالی فلز قلع باعث کاربرد آن در صنعت برق شده است.
فلز قلع در صنعت رنگ و صنعت پلاستیک مورد استفاده قرار می گیرد.
در کشاورزی برای تولید آفت کش ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

منبع تامین کننده:

قلع یکی از کمیاب ترین فلزات موجود در جهان است که می توان آن را در سنگ های آذرین پوسته زمین جستجو کرد. این نوع از سنگ ها حدود ۰٫۰۰۱ درصد قلع دارند. این عنصر شاید نسبت به عناصری همانند مس و یا روی کمتر به نظر آید ولی از نظر فراوانی همچون کبالت و نیکل می باشد. از نظر پراکندگی، قلع را می توان در بیش از ۳۰ کشور جهان جستجو کرد و این طور می توان گفت که در تمام قاره های جهان این فلز قابلیت استخراج دارد. بیشترین میزان این فلز در رسوبات پلاستر است. که بیشتر از ۵۰ رصد این رسوبات در آسیای جنوب شرقی دیده می شوند. در این بین مکان هایی همچون تاسمانیا، کوه بیسکوف و رنیسون بل از مهمترین منابع ذخیره این عنصر در جهان هستند. در این مقاله نحوه ذوب قلع – استخراج قلع – بازیافت قلع و ویژگی های آن را به طور مفصل با شما هستیم.

قلع یکی از کمیاب ترین فلزات موجود در جهان:

مهمترین منبع تولید کننده قلع، ماده معدنی به نام کاسیتریت (SnO2)است که تقریبا ۷۰ درصد آن از عنصر قلع ساخته شده است. این فلز را می توان از طریق کاهش و یا حذف اکسیژن کاسیتریت با موادی همچون زغال سنگ یا کک در کوره های ذوب به دست آورد. منبع مهم کاسیتریت، رسوبات آبرفتی هستند. علاوه بر کاستریت، قلع به مقدار جزیی نیز در سولفیدهای پیچیده، همانند استنیت (Cu2FeSnS4)، سلیندریت (PbSn4FeSb2S14) یافت می شود. سولفیدهای پیچیده را می توان در کنار مواد معدنی دیگر همچون نقره در رسوبات معدنی بولیوی پیدا نمود. همچنین از دیگر منابع تامین کننده قلع، قلع ثانویه یا قلع قراضه است که از طریق بازیابی مجدد به وجود می آید. می توان گفت که تقریبا ۸۰ درصد قلع جهان از ذخایر آبرفتی یا ثانویه ایجاد می شوند. گرچه بیشتر این موارد در خشکی های زمین دیده می شود اما می توان در برخی از نقاط از جمله اندونزی و یا تایلند با لایروبی نمودن بستر دریا، این رسوبات را استخراج کرد. به طور کلی غلظت قلع حتی در غنی ترین معادن نیز کم است طوری که برای بازیابی نمودن یک کیلوگرم کاستریت به ۷ تا۸ تن سنگ معدن نیاز است.

چگونگی استخراج نمودن قلع:

برای استخراج نمودن این فلز از معادن عمیق از ابزار و تجهیزات گوناگونی استفاده می شود. قبل از این که سنگ را از زیر زمین خارج کنند با استفاده از یکسری تجهیزات که در زیر زمین قرار می گیرد سنگ را به ابعاد کوچک تری تقسیم می کنند.
برای این که بتوانند قلع را استخراج و جدا سازی نمایند از پمپاژ ماسه ای کمک می گیرند. بدین منظور از جت های آب با فشار بالا برای برای شکستن و جدا نمودن ماسه هایی که حامل قلع هستند به کار گرفته می شود. بعد از این با کمک پمپ، ماسه و گل و لای از کاسیتریت جدا می شود و این ماده معدنی به سمت جعبه تخلیه حرکت می کند. در قسمت جعبه، کاسیتریت که سنگین تر است به سمت پایین و مواد زاید نیز سمت زباله ها می روند، و این امر موجب می گردد تا قلع به طور خالص استخراج شود.

نحوه ذوب کردن فلز قلع:

قبل از این که فلز قلع را ذوب کنند، گوگرد آن را از طریق، برشته نمودن سنگ معدن های ترکیبی در دمای بین ۵۵۰ تا ۶۵۰ درجه سانتیگراد، خارج سازی می کنند.
در ادامه فرایند برشته شدن، غالب ناخالصی ها با فرایند لیچینگ یا همان تصفیه به کمک شستشو با آب یا محلول های اسیدی حذف می شوند. سپس در ادامه فرایند، اکسید قلع و برخی دیگر از ناخالصی ها همچون اکسید آهن که در فرایند برشته شدن حذف نشده اند، باقی می مانند. علاوه بر ذوب و برشته کردن مایع سازی یکی دیگر از روش های پالایش و جداسازی قلع به حساب می آید.

نحوه ذوب کردن قلع:

در این روش به منظور به دست آوردن قلع خالص، ناخالص هایی که نقطه ذوب بالاتری در مقایسه با فلز قلع دارند را حذف می کنند. بدین منظور تمام موارد را بر روی یک اجاق شیب دار در کوره قرار می دهند تا دمای بالای نقطه ذوب قلع حرارت داده شود. در این روش فلز قلع به طور آهسته شروع به ذوب شدن می کند و سپس بر روی سطح شیبدار سر می خورد و در یک ظرف مخصوص جمع می شود و بخش هایی که ذوب نشده اند نیز روی اجاق باقی می مانند. در این حالت به راحتی می توان باقیمانده ها برداشته شده و تصفیه را جدا سازی کرد.
روشی دیگر، پالایش الکترونیکی است که بدین منظور قلع ناخالص که آند است در یک الکترولیت اسیدی که دارای کاتد می باشد، ریخته می شود. بعد از گذشت مدتی که معمولا حدود یک هفته است؛ کاتدها برداشته و قلع نیز به صورت شمش فرو می ریزد و از این طریق قلع تصفیه شده ایجاد می گردد.

کوره های ذوب عنصر قلع، معمولا به دو صورت زیر هستند:

کوره های برقی:
کوره های انفجار:

بعد از این که فرایند ذوب به پایان رسید قلع که به صورت ناخالص است به سمت بیرون هدایت می شود و وارد شیارهای بزرگی می گردد

نحوه پالایش قلع:

از دو روش زیر برای پالایش قلع ناخالص استفاده می شود:

پالایش مبتنی بر آتش: در این روش، که رایج تر نیز هست، قلعی با درجه خلوص تا ۹۸٫۸۵ درصد، تولید می کنند که در استفاده از آن برای مصارف تجاری عمومی نیز مناسب است.
پالایش جوش: در این روش، به قلع ناخالص گرما داده می شود تا ناخالصی های آن اکسید شوند که به سطح برسند و تشکیل کف بدهند.

بازیافت و استفاده مجدد:

یکی از روش های مهم برای به دست آوردن قلع، بازیافت و احیای قلع مصرف شده می باشد. این روش کارایی بسیار مهمی دارد. زباله های صنعتی از جمله زباله های فلزی تاثیر منفی بر روی محیط زیست دارند. و همان طور که می دانید فلز قلع، عنصر پرکاربرد در صنعت به حساب می آید که این امر موجب شده تا میزان زباله های قلع نیز افزایش پیدا کنند، زباله های این فلز که سرباره قلع نیز نام دارند دارای حدود ۴ تا ۱۴% قلع می باشند. بدین ترتیب، بازیافت قلع امری ضروری است. برای بازیافت از حلال های قلیایی همچون KOH و NaOH و یا حلال های اسیدی رایج مثل HNO3 و HCL به کار گرفته می شود. بازیابی فلز قلع با استفاده از هیدروکلراید با دما رابطه خطی دارد و هرچه دمای انحلال بیشتر باشد، قلع نیز بهتر و بیشتر به دست می آید.

انواع اشکال قلع:

معمولا فلز قلع به دو شکل مختلف زیر وجود دارد:

شکل قلع سفید یا قلع بتا: اگر دما بالاتر از ۲/۱۳ درجه سانتیگراد باشد قلع به رنگ سفید یا قلع بتا تبدیل می شود که این آلوتروپ ساختار تتراگونال مرکزدار BCT را دارد که بیشترین کاربرد را در صنایع دارد. قلع سفید از نظر ظاهری دارای شکلی کریستالی چهار گوش و بدنه محور می باشد.
شکل قلع خاکستری یا قلع آلفا: دارای شکلی پودری شکل است و به شدت ترد و شکننده بوده که در مقایسه با شکل سفید کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین این قلع ساختار بلوری مکعبی مانند سیلیکن و ژرمانیم را دارد.
معمولا فرم خاکستری قلع در دمای کمتر از ۱۳٫۲ سانتیگراد یا ۵۵٫۸ فارنهایت دیده می شود و وقتی در دمای بالای ۱۰۰ درجه سلسیوس (۲۱۲ فارنهایت) قرار می گیرد شکلی سفید به خود می گیرد. وقتی قلع سرد شود به آهستگی به رنگ خاکستری در می آید که به آن «بیماری قلع» می گویند که این تغییر شکل تحت تأثیر ناخالصی هایی مانند روی و آلومینیم است که با افزودن آنتیموان یا بیسموت می توان از آن جلوگیری کرد.

قلع در برابر محلول خنثی همانند آب از خود مقاومت نشان می دهد اما در برابر اسید و باز به شدت سست می گردد. علاوه بر واکنش با اسید و باز، قلع با عناصری همچون کلر، برم و ید واکنش نشان می دهند. قلع دارای ایزوتپ های زیادی است که در این بین ۱۰ تای آن ها نسبت به بقیه پایدارتر هستند. این ۱۰ ایزتوب به صورت اعداد جرمی ۱۱۲ تا ۱۲۰، همچنین ۱۲۲ و ۱۲۴ در طبیعت یافت می شوند که در این میان، ایزوتوپ های ۱۱۶، ۱۱۸ و ۱۲۰ فراوان ترین هستند. قلع دارای ۳۱ ایزوتوپ ناپایدار در محدوده ۹۹ تا ۱۳۹ می باشد که این نوع از ایروتوپ ها دارای عمری کمتر از ۱ سال هستند.

آشنایی با خصوصیات فلز قلع:

قلع آلیاژهای مختلفی دارد که معروف ترین آنها برنز است. برنز یک آلیاژ است که از ترکیب دو فلز قلع و مس تشکیل می شود، برنز به صورت آلیاژ مقاوم در برابر اکسید شدن ساخته می شود اگر مقداری فسفر به این ترکیب اضافه شود، «برنز فسفری» ایجاد می شود.

مسوار یکی از آلیاژهای قلع است که بیش از ۸۵ درصد حجم مسوار را قلع تشکیل داده و بقیه از مس، سرب تشکیل شده است این آلیاژ یکی از گران قیمت ترین آلیاژهای قلع محسوب می شود که بیشترین کاربرد را در ساخت وسایل آشپزخانه و وسایل تزئینی دارد.

یکی از آلیاژهای دیگر قلع که به عنوان لحیم استفاده می شود از ترکیب بیش از ۶۰ درصد قلع و ۴۰ درصد سرب تشکیل می شود.

اگر نسبت قلع و سرب لحیم در حدود ۶۳ و ۳۷ درصد وزنی باشد، این آلیاژ پایین ترین نقطه ذوب را خواهد داشت.

از سایر آلیاژهایی که از مشتقات فلز قلع به دست می آید به ورقه ها، روکش ها،پیوتر و فلز سفید ضد زنگ می توان اشاره کرد.

آبکاری فلز قلع چگونه است؟

اگر سطح یک شیء را به وسیله ی یک فلز بپوشانیم این یعنی که آن را «آبکاری» کرده ایم ما در اینجا شرایطی را که برای آبکاری فلز قلع لازم است را برمی شماریم:
• آبکاری این فلز می تواند به شیوه هایی نظیر غوطه ور کردن از نوع گرم، غوطه ور کردن معمولی و آبکاری کردن از نوع الکتریکی صورت بگیرد که به طور کلی کاوری که به کمک آبکاری این فلز از نوع الکتریکی به دست می آوریم می تواند براق یا مات باشد.
• برای این کار بهتر است از آلیاژهایی از این فلز بهره ببریم که مقدار زیادی سرب در خود دارند زیرا باعث می شود تا جسم مورد نظر در برابر خزش به خوبی مقاوم شود.
• اگر بخواهیم از آلیاژهایی استفاده کنیم که میزان سرب کمتری دارند باید فضا را بیشتر کلریدی کرد.
• شیئی که روی آن را با یک فلز می پوشانیم باید هادی جریان الکتریسیته باشد.
• این کار به وسیله ی سلول های الکترولیتی انجام می شود.

ذخایر قلع در کشورهای جهان

ذخایر قلع در ایران و جهان:

بیشترین ذخایر فلز قلع مربوط به آسیا و کشورهای آسیای شرقی است چین با داشتن ۲۳% بیشترین ذخایر معدنی این فلز را در جهان دارد بعد از این کشور، ایالت متحده آمریکا، بولیوی، روسیه، مالزی اندونزی، برزیل و استرالیا عمده ذخایر این فلز را در جهان در اختیار دارند.
در ایران معادن شاه کوه در شرق کشور، معدن چاه پلنگی در نزدیکی اصفهان، تیژ تیژ در سنندج، معادن تربت حیدریه در خراسان و معدن انجرد در آذربایجان شرقی از جمله مناطقی هستند که ذخایری از این فلز را در خود دارند.

اثرات نامطلوب قلع کدامند؟:

اگر از این فلز به مقدار زیادی استفاده شود، سلامت انسان و جانداران آبزی با خطر جدی ای مواجه می شود که از مهم ترین عوارض آن برای انسان ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
از عوارض بلند مدت قلع می توان به تضعیف سیستم ایمنی، آسیب به اندام های مختلف بدن از جمله کبد و دچار شدن به افسردگی اشاره کرد.
از عوارض کوتاه مدت مصرف قلع می توان به سوزش و سوختگی چشم و پوست، درد در اندام های مختلف بدن، سرگیجه و تنگی نفس اشاره کرد.

قلع جذب شده در آب نیز برای جانداران آبزی بسیار خطرناک است و باعث نابودی قارچ ها، جلبک ها و پلانکتون ها می شود، همچنین وجود قلع در ماهی ها سبب اختلال در تولید مثل، رشد تخمک ها و رژیم غذایی آنها می شود.